Mijn verwonde
teennagel werd
langzaam paars en
heeft zojuist besloten afstand
te nemen van de rest van Jogchem. "Je
zoekt het verder maar uit!" Zomaar. Na
al die tijd. Zouden
mijn haren ook klagen:
"Hoe lang moeten we nog?"
Of neem nu mijn linker been, dat
op dit moment slaapt; zou
hij dromen van een revolutie? Wat
als alle stukjes
Jogchem
zich in mijn slaap onafhankelijk
verklaren? Ophouden
met slapen, is
dat een oplossing?
Dat soort dingen houden me dus bezig om half
vijf 's nachts.
|